مصریان باستان به فراوانی از لاجورد در مراسم خود استفاده می کردند. لاجورد در تمدن های بین النهرین، ایران و شهر باستانی اور به طور گسترده ای در مبادلات تجاریخرید و فروش می شده است. لاجورد را در دوران باستان با نام سافیر می شناخته اند( از نوشته های پلینی، تاریخ نگار روم باستان). در قرون وسطی از لاجورد اشیا زینتی بسیار ارزشمند تهیه می کردند و به صورت پودر در رنگ های گران قیمت به عنوان مایه رنگ استفاده می شد.
لاجورد یک سنگ است نه یک کانی و نیمه گران بها می باشد و به رنگ آبی است و به همین دلیل سنگ آبی نیز نامیده می شود. لاجورد سنگی است متشکل از اوگیت، کلسیت، دیوپسید، میکا، هوینیت، هورنبلند، پیریت و کانی مهم و اصلی لازوریت به همراه سودالیت.
اغلب از لاجورد به صورت مهره و گردنبند یا ساخت نگین هایی با تراش دامله استفاده می شود. معادن قابل برداشت از این سنگ در جهان معدود است و کوه های غرب هندوکش نزدیک سرچشمه آمودریا در افغانستان منبع اصلی تأمین سنگ لاجورد محسوب می شود. ذخایر موجود در کشور روسیه در جنوب غربی دریاچه بایکال واقع شده و سنگ حاوی لاجورد و مرمر دولومیتی شده است.
